Parijs: de Europese Stad Die Nooit Slaapt?

Niet mijn foto! 

Parijs, maandagochtend, 6:25. 
Terwijl jij hopelijk nog lekker in je bed lag, liep ik al door de donkere straten van Parijs op weg naar mijn werk. 

Zes uur vijfentwintig..


Dit is ook wel het tijdstip dat de zwervers hun zelfgebouwde hutjes van dozen inklappen en de Eiffeltoren niet meer verlicht is. 
Het tijdstip dat de taxi's in het 16e arrondissement al op bijna iedere hoek van de straat klaarstaan en de chauffeurs binnen in de auto een krant lezen. 
Het tijdstip dat de metro's al aardig bevolkt zijn door zakenmensen, die nooit (maar dan ook nooit) hun ontbijtje nuttigen tijdens het lopen/reizen, zoals veel Nederlanders wel vaker doen. (Wellicht ook de reden waarom er amper rommel in de metro's ligt..).

Vandaag was dit bovendien het tijdstip dat ik aankwam op het metrostation en zag dat mijn metro naar het werk niet reed in verband met een storing. Oké, die super handige metro is dus toch niet perfect! Ik was blij dat ik mijn sneakers had aangedaan en niet al mijn hakken. Flink doorstappend liep ik in de richting van de Arc de Triomphe. Die Arc is op dit vroege tijdstip overigens wel ontzettend rustig, omdat de toeristen allemaal nog in hun nest liggen (valt het je op dat ik mezelf geen toerist meer noem?). 

6:35, het tijdstip dat de meeste horeca-mensen op Rue Kléber de nieuwe levering uit de vrachtwagens halen en zich klaarmaken op weer een drukke dag.
6:45, het tijdstip dat ik vanochtend 'bonjour' zei tegen de portier van een nabijgelegen hotel, omdat ik het toch wel sneu vond dat hij nóg eerder moest beginnen en zelfs buiten in de kou stond. 
6:55, het tijdstip dat ik voor het hotel één van mijn collega's tegen het lijf liep, die twee heerlijke verse croissantjes voor me had gekocht. 
6:56, het tijdstip dat de eerste persoon vroeg hoe het met me ging. Die 'Ca va?' hoor je ontelbaar vaak op een dag. Het antwoord van de ander boeit de mensen vaak niet zoveel, maar toch vind ik het een leuk gebaar dat het steeds gevraagd wordt! 
7:00, het tijdstip dat ik inklokte en een café au lait haalde om de dag laatste dag voor mijn weekend begon goed door te komen.

Wat mij betreft kan Parijs naast de Stad van de Liefde, ook wel de Europese stad 'that never sleeps' genoemd worden. Want jeetje, welk tijdstip je ook buiten bent, overal zijn mensen.

Echte rust is moeilijk te vinden in Parijs. De straten zijn bevolkt, de parken grenzen vaak aan drukke wegen en de huizen hebben erg dunne muren (waardoor je soms zelfs kunt horen dat je bovenburen Pirates of the Carribean in het Frans aan het kijken zijn). 

Deze week even geen 'My Week in Pictures'. Wel gaat het nog altijd goed met me en heb ik leuke dingen meegemaakt! Zo heb ik deze week weer kunstzinnig gedaan met Wout (deze week Musée D'Orsay, enkele foto's komen nog online), heb ik samen met Wout en Angelique genoten in een restaurantje en ben ik mijn collega's gaan aanmoedigen in een voetbalwedstrijd tussen hotels! 
Voor mij is het nu heel erg aftellen tot vrijdag, omdat Tom dan komt, en verder ben ik aan het aftellen tot de zon wat vaker te voorschijn gaat komen. Dan kan ik misschien ook meer foto's maken! 

Hopelijk is in Nederland ook nog alles oké. Tot snel!

Please NOTE: The picture on the top of this post ISN'T mine. Normally I like to post pictures of my own, but this morning I was way too tired for that ;) For the English readers: I'm sorry that this post was just in Dutch, but you can always use a translate machine if you want to read this!!